پشه ها و ديگر دو بالان گزنده
ناقلين مالاريا، ليشمانيازيس، فيلريازيس، انكوسركيازيس، تب دانگ، تب زرد و بيماري هاي ديگر
دوبالان گزنده حشراتي هستند كه دو بال براي پرواز دارند وخون انسان و حيوانات را مي مكند. مهمترين گروه دو بالان گزنده پشه ها هستند كه داراي بدني باريك و دراز و قطعات دهاني سوراخ كننده سوزني شكل هستند. ساير گروه ها شامل مگس هاي سياه، پشه خاكي هاي فلوبوتوموس ، مگس هايتسه تسه ، ميدج هاي گزنده ، مگس هاي اسب(تابانيده ها) و مگس هاي اصطبل هستند.
گونه هاي مختفلي را در كاربرد عام به نام پشه مي شناسيم كه بيولوژي و رفتار و حتي بيماري هاي منتقله آنها با هم تفاوت دارند. معمولي ترين پشه كه در زندگي شهري و روزمره با آن روبرو هستيم به مربوط به پشه هايكولكس مي باشد. كه علاوه بر انتقال عوامل بيماري زا مزاحمت هاي شديدي را نيز ايجاد مي كند. پشه آنوفل (ناقل مالاريا) و پشه خاكي ها ( ناقل عامل سالك و كالا آزار) را در كاربرد عام به نام پشه مي شناسيم.
چرخه زيست پشه هاي كولكس كولكس ها در بعضي مواغع باعث آزار و اذيت انسان مي شود. تخم ها در دسته هاي 100 تايي يا بيشتر در سطح آب گذاشته مي شوند و تا زمان شكفته شدن كه مدت 2 تا 3 روز طول مي كشد روي آب شناور مي مانند. گونه هاي كولكس در طيف وسيعي از آبهاي راكد، تخم گذاري مي كنند. معموليترين اين گونه ها، كولكس كويين كوفاسياتوس، يك مزاحم واقعي و ناقل فيلاريازيس بانكروفتي است، كه به ويژه در آب هايي كه با مواد آلي مانند زباله ، مدفوع و يا گياهان پوسيده آلوده شده اند توليد مثل مي كنند. اين گونه بسيار اهلي بوده و ماده هاي بالغ انسان و حيوانات و در طول شب، داخل و خارج اماكن خونخواري مي كنند. پشه هاي كولكس بر خلاف آنوفيلينه ها به هنگام استراحت روي سطح اتكا، طوري قرار مي گيرند كه سينه و شكم آنها ، كم و بيش موازي سطح اتكا باشد. در پشه ها فقط جنس ماده خونخواري مي كند . در سيكل گنوتروفيك اهميت پزشكي و مبارزه با پشه ها با اينكه در بسياري از مناطق معتدله، ممكن است پشه ها از لحاظ انتقال بيماري مهم نباشند و يا اهميت كمي داشته باشند با اين حال مي توانند توسط گزش خود موجب آزار و ناراحتي هاي قابل توجي شوند. پشه هاي ماده به علت داشتن خرطوم بلند، تقريبا بدون اشكال از روي لباسهايي از قبيل جوراب، پيراهن، شلوار و ژاكت هاي پشمي نيش مي زنند. ولي لباسهايي با بافت ريز ممكن است از گزش آنها جلوگيري كند. سمپاشي | سمپاشي منازل | سمپاشي پشه | سمپاشي منزل | سمپاشي حشرات
پرورش تخم پشه حداقل نياز به يك بار خونخواري مي باشد. پشه هاي نر خونخوار نبوده و از شهد گلها و ديگر مواد تغذيه مي كنند.
اقدامات و روشهاي مبارزه
اقدامات و روشهاي مبارزه با پشه ها را بسته به گونه و عادات رفتاري آن ( اگزوفاژ – اندوفاژ و يا اگزوفيل – اندوفيل ) بودن آنها متفاوت است . اما در حالت كلي مبارزه مي تواند بر عليه مراحل نابالغ آبزي و يا بالغ حشره و يا به طور همزمان هر دو مرحله ( لارو و بالغ) هدايت نمود.
روشهاي مختلفي كه در مبارزه در مراحل نا بالغ مي توان بهره برد عبارت اند از:
روشهاي بيولوژيك : موجودات شكاري ( مثل ماهي گامبوزيا در مبارزه با لارو)، نرهاي عقيم و …
روشهاي فيزيكي : كاهش منابع رشد، پر كردن و زهكشي آبهاي راكد و …
روشهاي شيميايي: در سمپاشي ها دو خط مشي در نظر گرفته مي شود : سمپاشي مناطق رشد جهت از بين بردن لارو ها و شفيره هاي در آب. و سمپاشي ابقايي براي از بين بردن بالغ ها با خاصيت دور كنندگي تا از ورود پشه هاي جديد نيز جلوگيري گردد.
تلفن سمپاشي